کد مطلب:36710 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116

موجودی كه وظیفه ی او نو شدن مستمر است، حق ندارد در گذشته بماند. در گذشته ماندن كندی و ملال می آورد.

فرخ آن تركی كه استیزه نهد
اسبش اندر خندق آتش جهد

گرم گرداند فرس را آنچنان
كه كند آهنگ اوج آسمان

چشم را از غیر و غیرت دوخته
همچو آتش خشك و تر را سوخته

گر پشیمانی بر و عیبی كند
آتش اول در پشیمانی زند

[صفحه 245]

خود پشیمانی نروید از عدم
چون ببیند گرمی صاحب قدم

(مثنوی، دفتر سوم، ابیات 3613 -3617)

صفحه 245.